5 filmów, które każdy powinien zobaczyć

Labirynt fauna / Pan’s Labyrinth (2006)

Labirynt fauna to hiszpański film z 2006 roku prowadzony przez Guillermo Del Toro, który nadal jest jednym z wielu godnych uwagi i cennych filmów Del Toro, ze względu na jego rewolucyjną współpracę z użytecznymi efektami makijażu. Del Toro szybko jest jednym z najlepszych mistrzów w informowaniu mrocznych bajek. Ponadto Labirynt fauna (film, który nazywa przypowieścią) mieści się bezpośrednio w jego sterówce, ponieważ filmowiec tworzy fascynującą mieszankę filmu bitewnego i filmu marzeń. Nieuchronnie, komponenty są o wiele lepsze niż wszystkie tutaj, ale Labryinth Pana łączy rozkosze i magię w dziwną, aczkolwiek pozbawioną cech miksturę.

Skuteczność w Labiryncie fauna jest dość solidna i pomaga zintensyfikować film, zwłaszcza ścierne części bitewne filmu. Sergi López jest ogromny i przerażający w filmie i pracuje jako równoległy złoczyńca w stylu Złotej Strefy do bestii, których doświadcza Ofelia. Wyjątkowe są Maribel Verdú jako Mercedes, a także Álex Angulo jako Dr Ferreiro, które zamieniają się w jedne z najbardziej ugruntowanych i bagatelizowanych prac w filmie. Nieuchronnie Ivana Baquero, podobnie jak Ofelia, nie ma wiele do zrobienia w filmie, ale działa jako istotna osobowość.

Potrzeba estetycznego i narracyjnego umysłu, takiego jak Guillermo del Toro, aby stworzyć opowieść, która wydaje się surrealistyczna, sensacyjna, piaszczysta i bolesna. Labirynt fauna wydaje się, mimo wszelkich niedoskonałości, pracą z miłości do miłości. Ostatecznie mieszanka snu i dramatyzacji bitwy jest o wiele bardziej entuzjastyczna niż całkowity sukces. Jednak jasne jest, że GDT był twórcą filmów o doskonale jedynym w swoim rodzaju, innowacyjnym umyśle, który również zawierał tylko kilka filmów.

Resident Evil (2002)

Resident Evil to film z 2002 roku prowadzony przez Paula W.S. Anderson, który wygenerował wielomilionowy biznes franczyzowy dla Sony/Screen Treasures z ołowiem i prawdziwą drugą połową Milla Jovovich Andersona. Film, oparty na grze komputerowej o tej samej nazwie, jest zabawą z przekąskami, która jest fascynująca i równie głupia. Niezależnie od tego, nie ma nic szczególnie podobnego do pierwszego filmu Resident Evil Andersona. W 2021 roku, dziewiętnaście lat po premierze, pojawia się piętno głównego nurtu filmowego początku XXI wieku (również ponadczasowe). Jednak głośna mieszanka zombie, niegodziwych firm i spowolnionego ruchu Andersona nadal wydaje się jedyna w swoim rodzaju i pociągająca, również z dźwiękiem znacznie głupszych minut filmu. Jovovich zawsze była idealną gwiazdą aktywności za tandetną cenę science fiction, ponieważ ta, podobnie jak Resident Evil (prawdopodobnie jej najbardziej znany film), bez wątpienia nie stanowi wyjątku. Duża część filmu może wydawać się konfiguracją prologową dla nieuniknionej kontynuacji, która zakończyła się uruchomieniem. Jednak Resident Evil wciąż ma swoje piękno i cechy jako przebój ze spektakularnej doliny.

Jak można było się spodziewać, wydajność Resident Evil nie jest zbyt uczciwa – celem poniższego zestawu jest przedstawienie i utrzymanie fabuły w innym miejscu. Jedynym wyjątkiem, oczywiście, jest Milla Jovovich – nie jest w ogóle doskonałą artystką estradową, ale może utrzymać się jako liderka filmu akcji/sci-fi/horroru takiego jak ten. To bezsprzecznie jej najbardziej znany i powszechnie znany film. Pokazuje również, dlaczego i jak Jovovich zyskała popularność dzięki współpracy z Andersonem.

Jak można się było spodziewać podczas oglądania w 2021 roku, wiele Resident Evil wydaje się przestarzałych, zepsutych i niezwykłych. Ciągła bateria przede wszystkim bezsensownych działań, a także fascynująco skomplikowane nakreślenie najbardziej oburzających sugestii nigdy nie zniechęca Resident Evil, ponieważ kierownik Paul W.S. Anderson wydaje się rozpoznawać swoją wizję tego globu i również to utrzymuje, bez względu na sensowne szczegóły techniczne, a także pytania, które mogą się pojawić. Film dodatkowo wyraźnie faworyzuje strach przed nurkowaniem, a także bezsensowną aktywność do czegokolwiek szczególnie innowacyjnego. Jednak to błyszcząca, estetyczna oprawa filmu i oddane otoczenie sprawiają, że jego minuty niesamowitości i nieznajomości są fascynujące. Resident Evil jest ucieczką, ale nie w takim stopniu i zasięgu, jaki moglibyśmy dziś zobaczyć z wielkiego hitu, a także może to pozwala mu przyjąć kilka zagrożeń, które robi – na znacznie lepsze, a także na jeszcze gorsze.

Dziewczyna i chłopak – wszystko na opak (2010)

Dziewczyna i chłopak – wszystko na opak to film z 2010 roku prowadzony przez Roba Reinera, twórcę standardów takich jak Kiedy Harry poznał Sally i Nowa narzeczona księżniczki. Film Reinera, który w momencie premiery przestał działać w miejscu pracy, wydaje się próbą ożywienia starej marki filmowej, a także próbą zaoferowania jej na rynku docelowym w 2010 roku. Sentymentalne wypełnianie filmu przez Reinera jest oznaką cukru z lat 90., który z pewnością nie zrobiłby w tym filmie absolutnie nic poza doświadczeniem w kasie, jednak przesadzona metoda filmu zwykle spowalnia to, co jest o wiele ciekawsze i genialne niż film. może pojawić się na początku. W przypadku Dziewczyna i chłopak – wszystko na opak istnieje naprawdę przeoczona możliwość – przy innej ulepszonej metodzie fabuła i ramy tego filmu mogły przenieść go na wyższe poziomy. Jednak w obecnej postaci Dziewczyna i chłopak – wszystko na opak często czuje się otoczony mrokiem minionej epoki filmowania – jest zanurzony w miłych wspomnieniach, ale jest w nim zuchwałość z jego nostalgiczną spostrzegawczością.

Skuteczność pomocy Dziewczyna i chłopak – wszystko na opak znacznie ją zwiększa — Madeline Carroll i Callan McAuliffe sprawiają, że osobowości wydają się wiarygodne. Jak na film oparty praktycznie całkowicie na narracji, bardzo dobrze wykonują tę dziwną pracę ramową. Dorosła obsada nie ma wiele do roboty, ale McAuliffe, a konkretnie Carroll, nadal angażują się w film.

Dziewczyna i chłopak – wszystko na opak przedstawia swoją opowieść za pomocą poruszających się punktów widzenia opartych na narracji, osadzony jest w latach 60., zawiera też krętą dyskusję i kilka minut prawdziwej reprezentacji miłości i identyfikacji. Zasadniczo wydaje się, że jest to dokładnie ten rodzaj filmu, który z pewnością działałby w latach 90. – w wieku Reinera, Ephrona i Zieffa. To, co sprawia, że ​​Dziewczyna i chłopak – wszystko na opak przyciąga uwagę, to jego rękopis – osobowości, mimo emocjonalnej techniki, tworzone są z głębią i subtelnością, a zmieniający się punkt widzenia obu głównych bohaterów daje fascynujące minuty dowcipu i zrozumienia. Wyraźne ramy filmu, bardzo absurdalny i zazwyczaj zabawny rękopis sprawiają, że jest on wciągający. Jednak film wydaje się przytłoczony standardem, a także przesadnie cudowną percepcją. Dziewczyna i chłopak – wszystko na opak jest zanurzony w miłych wspomnieniach, że znosi swoje rękawy, ale to pozwala przypuszczać, że rzemiosło.

Miłość, śmierć i roboty (2019)

Miłość, śmierć i roboty to kompilacja kolekcji science fiction od producentów wykonawczych Tima Millera i Davida Finchera. Początkowa ilość filmów krótkometrażowych w grupie, zainspirowanych składanką Heavy Metal, obejmowała osiemnaście krótkich opowieści science-fiction/fantasy/horroru, z których kilka było znacznie lepszych od innych. W drugiej części Miłość, śmierć i roboty znajdują się w zaledwie ośmiu krótkich spodenkach, z których pięćdziesiąt procent wydaje się dość solidne, podczas gdy inne są zazwyczaj pozbawione cech charakterystycznych. Trudno ocenić, w jakiej ilości znacznie lepsze spodenki najwyższej jakości oferowały wyróżnienie w różnorodności odcinków. Jednak druga ilość wydaje się głównie na tym samym poziomie, co najwyższa jakość pierwszej, z pewnymi znaczącymi wyróżnieniami. Klienci, którym spodobała się pierwsza ilość, powinni przekonać się, że druga ilość ma w swoich szortach jakieś okazje, ale nie każdy brief jest mistrzem.

Jak zwykle w przypadku Miłość, śmierć i roboty, materiał w programie jest przeznaczony tylko dla w pełni rozwiniętych rynków docelowych, ponieważ Tim Miller i David Fincher kolekcjonują szorty z produktem, który może być ciemny, ostry, a także ekstremalny – na nazwa marki z początkową ilością programu. Podobnie jak początkowa ilość, kilka z tych filmów krótkometrażowych przypomina sceny z większego filmu lub programu i zwykle są najsłabszym z nich. Ice, podobnie jak Life In The Hutch, mogą w szczególności podlegać tej klasyfikacji. Podobnie istnieją spodenki o niewykorzystanej pojemności (The Tall Turf) lub krótkie, które pozostawiają wpływ (Throughout Your House). Pomimo dość słabych linków internetowych, wiele filmów krótkometrażowych wciąż roi się od sugestii, podobnie jak początkowa ilość. Moimi faworytami były Pop Team, The Drowned Titan i Automated Customer Support – egzystencjalni, mentalni, a jeśli chodzi o ostatnią, śmiesznie i zabawni.

Jak zwykle w przypadku Miłość, śmierć i roboty, program najprawdopodobniej przyciągnie tych, którzy lubią sci-fi, a także przerażające ceny kategorii. Ja polegałem na tym, że ten powrót nagrodzonego Emmy programu jest mile widziany, a także satysfakcjonujący, interesujący zegarek, również wtedy, gdy kilka filmów krótkometrażowych nie pasuje do ich koncepcji. Nieuchronnie ta kolekcja szortów nie jest wyjątkowo niezwykłą sumą. Jednak wciąż jest pełen sugestii, a także mniejsza ilość sprawia, że ​​wyróżniające się elementy są bardzo podobne do podświetleń.

Kick-Ass (2010)

Kick-Ass to film z 2010 roku wyreżyserowany przez Matthew Vaughna, w którym występują Aaron Taylor-Johnson, Nicolas Cage, Chloë Poise Moretz i Christopher Mintz-Plasse. Ten wywrotowy film o superbohaterach, który można porównać do Scotta Pilgrima kontra The Globe w jego odpowiednikach partii i dowcipu kultury popularnej, zawiera sugestię, co mogłoby się wydarzyć, gdyby ktoś postanowił zostać superbohaterem w prawdziwym świecie. Po ponad dziesięciu latach od premiery, pośród różnorodnych konwencjonalnych i wywrotowych materiałów o superbohaterach, mądre mózgi i kłopoty z szaloną aktywnością Kick-Ass nadal wydają się długo oczekiwanym powiewem świeżego powietrza. Nadzorca Vaughn, który stworzył film, i weteranka Jane Goldman grają bezpośrednio w jego sterówce w tym oburzającym, bluźnierczym i mrocznym filmie. Pojawiające się w czasie poniżej 2 godzin, jedną z największych wytrzymałości Kick-Ass jest jego szybki pas – folia jest bezpiecznie zbudowana, co sprawia, że ​​aktywność i dowcip mieszają się jeszcze bardziej perfekcyjnie. Również dzisiaj, kpiące podejście filmu do społeczeństwa fandomu, wraz z jego hołdem i przyjęciem dla superbohaterów, naprawdę wydaje się interesujące i ostre, pomimo obecnej ceny kategorii superbohaterów, która próbowała zrobić to samo. Kick-Ass żyje tak samo, jak tytuł – ten film jest nieoczekiwany, radosny, a także uroczo zdeformowany.

Skuteczność Kick-Ass stale pomaga w dostarczaniu najbardziej szalonego materiału tego filmu pod kątem autentycznej wiarygodności i ugruntowania. Aaron Taylor-Johnson jest świetny jako tytułowy fanboy, który przekształcił prawdziwego superbohatera. Jego pozytywne nastawienie i komiczne kotlety dobrze pasują do osobowości, którą przedstawia. Nicolas Cage i Christopher Mintz-Plasse są tutaj znakomici, chociaż ten ostatni wydaje się najbardziej wymienny. Naturalnie, największym szokiem filmu (również w momencie jego początkowej premiery) jest Chloë Poise Moretz jako powodująca chaos, a także szorstka Uderzona Dama. Moretz jest wspaniały ze wszystkimi, z którymi dzieli wystawę, w tym Cage i Johnson. Ona również szybko uzyskuje kilka idealnych serii aktywności i komicznych minut filmu.

Prawdopodobnie nie było kierownika o wiele lepiej nadającego się do pracy, takiej jak dostosowanie komiksów Kick-Ass niż Matthew Vaughn. Poniżej twórca filmowy łączy swój styl stylistyczny, zabawną spostrzegawczość i zamiłowanie do kaparów w jednym filmie, tworząc wybuchową i przyjemną, pokręconą mieszankę filmu, który jest nieustannie genialny. Podczas gdy wiele zadań przed i po filmach próbuje nadać styl superbohaterowi w inny sposób, kilka robi to normalnie, tak jak robi to Kick-Ass, a wytrzymałość zależy od wybitnego pisania filmu. Mieszając style i spekulując, Vaughn i współscenarzysta Goldman mogą nagrać to, co czyni osobowości Kick-Ass wyjątkowymi. Ten film skutecznie przekształca styl superbohatera na głowie, co zwykle podejmowali poprzedni filmowcy i showrunnerzy na różnych poziomach. Jednak Kick-Ass nadal wydaje się najlepszym z najlepszych, a także znacznie wyprzedza swoje czasy. https://vodfilmy.pl