4 filmy, które warto zobaczyć we wrzesniu

In the Heights: Wzgórza marzeń (2021)

In the Heights: Wzgórza marzeń to film z 2021 roku wyreżyserowany przez Jona M. Chu, oparty na brodwayowskiej produkcji o tej samej nazwie, którą stworzyli Lin Manuel-Miranda i Quiara Alegría Hudes. Ta kinowa regulacja programu scenicznego jest chwytliwa, wietrzna, melodyjna i przenosi odę do sezonu letniego, miłości, obszaru i fantazji. Naprawdę nie jest jeszcze bardziej przesiąknięty słońcem niż In the Heights: Wzgórza marzeń – film jest celowo pienisty. Jednak jego dawkowanie melodramatów przebija się przez sok i rozwija się w film i psychologiczny. Podczas gdy kilka z tych dostosowań obrazu może wydawać się nieco nieregularny pod względem skryptu, Chu (który wcześniej kierował Crazy Rich Asians, a także Step Up 3) bierze oddech po prostu najlepszy pulpit estetyczny, aby przekształcić to prawo w lato, genialna melodia, która z pewnością dotknie stopy i rozgrzeje serce.

Cała grupa aktorów In the Heights: Wzgórza marzeń jest niesamowita – chociaż nie powiedziałbym, że lubiłem Anthony’ego Ramosa w Hamilton, poniżej artyści wślizgują się całkowicie w rolę Usnavi (z niezwykle zabawną historią pod tym konkretnym nazwiskiem ). Ramos nie jest po prostu zachęcający jako Usnavi – jest fantastyczny, intensywny i bogaty jako wokalista, artysta estradowy i profesjonalny tancerz. Melissa Barrera jest również świetna jako Vanessa, która poszukuje swoich pragnień w trudnych warunkach. Fantastyczna jest Leslie Elegance jako Nina, szybko odnajdująca „surowe strony”, które mogą mieć fantazje. Aby film taki jak In the Heights: Wzgórza marzeń mógł funkcjonować, aktorzy muszą być niezwykłymi artystami, profesjonalnymi tancerzami, a także wokalistami – a także absolutnie nikt nie zawiedzie.

Jak można sobie wyobrazić, z filmem takim jak In the Heights: Wzgórza marzeń, można znaleźć przynętę reżyserską, aby przejść do procesu produkcyjnego i pozbyć się elementów, które czynią go jedynym w swoim rodzaju. Niemniej jednak Chu dostosowuje musical Lin Manuel-Mirandy i Quiary Alegría Hudes do rzeczywistości, nigdy nie łagodząc sedna opowieści ani rytmu jej piosenek. Film jest zroszony i epicki, ale również często spostrzegawczy, wyrozumiały, a także skuteczny. Ponieważ wiele hollywoodzkich musicali filmowych wydaje się bieżnikowanych, wystarczy program na Broadwayu, taki jak In the Heights: Wzgórza marzeń, aby odkryć jego sposób na kino i rozjaśnić ekspozycję i rynki docelowe. Pomimo problemów i nierównej pracy w opowieści, In the Heights: Wzgórza marzeń pozostawia cię na haju filmowym i muzycznym, który jest nieunikniony.

Szybko i wściekle (2009)

Szybko i wściekle to film z 2009 roku wyreżyserowany przez Justina Lin. Jest to również czwarty film z serii (i drugi, który powrócił w całości). Pięć lat po wydarzeniach Szybkich i wściekłych, ta faza legendy wskazuje, że Dominic Torretto i Brian O’Connor kontynuują walkę, dopóki nie zostaną nieprzewidzianymi sojusznikami. Z braku o wiele lepszego terminu, ten biznes franczyzowy od dawna jest moją „winną satysfakcją”; jednak ta czwarta faza działalności franczyzowej wydaje się być jednym z jeszcze bardziej nudnych wejść. Prawdopodobnie dzieje się tak dlatego, że film opuszcza swoją drogę rywalizując o przychylność jeszcze bardziej powszechnej działalności zarysowującej film. Nie stała się też sprawiedliwie niezależną i śmieszną głupotą, z której słynie biznes franczyzowy. Instrukcje Lin dotyczące filmu wydają się mylące. Mniejsi aktorzy mają jeszcze większy wpływ na film (to niezależnie od prawdy, że normalnie zakładam Za szybcy, za wściekli). Czwarte wejście Lin wydaje się być etapem zmian dla biznesu franczyzowego, ponieważ jego początki sięgają tego, czym jest obecnie.

Chociaż aktorzy są poniżej mniejszych rozmiarów, współpraca Vin Diesela i Paula Pedestriana pozostaje mocną stroną franczyzy. Szczególnie pieszy jest urzekający i modny jak zawsze. W tym samym czasie Diesel nadal gra Dom Torretto, ponieważ ich narzekanie sprawiło, że jego osobowość stała się podstawą biznesu franczyzowego. Jordana Brewster i Michelle Rodriguez są oddelegowane do funkcji, które nie oferują ich dobrze umiejętności (i zwykle są ledwo widoczne na ekranie). Poza tym Gal Gadot jest równie nudna, że ​​pozostawia jakikolwiek efekt.

Jedną z najbardziej niezadowalających części Szybko i wściekle może być jego aktywność – cały film wygląda na nudny i nieco niższy. Nie wykorzystuje eleganckich, ale tandetnych polotów pierwszych dwóch filmów; nie ma też planu wydatków na stworzenie tych przebojowych seriali w kilku filmach, które odniosły sukces. Ten film Universalu z 2009 roku wydaje się być filmem warsztatowym z tamtego okresu. Podobnie, może to być okres, w którym Szybcy i Wściekli 9 nie przekształcili się jeszcze w żartobliwy przebój, jakim jest dzisiaj (tak żartobliwie, że jego najnowszy dostęp skierował się do Cannes. Instrukcje Justina Lina na ogół wydają się nieostrożne, ale wciąż są minuty, które działają cóż, składający się z kilku szanowanych serii wyścigów/pościgów pojazdów nawiązujących do oryginałów. Potężniejszy złoczyńca i znacznie lepsza opowieść z pewnością sprawiłyby, że Szybko i wściekle byłby znacznie potężniejszym hitem; pozbawiony funkcji dostęp w przebojowej branży franczyzowej.

Zola (2020)

Zola to film z 2021 r. wyreżyserowany przez Janiczą Bravo, który opiera się na legendarnych już wirusowych tweetach Aziah „Zoli” Kinga i poście Wędrowca opisującym historię tych tweetów. Kiedy film może opierać się na tweetach (choć 145 tweetów), Zola prawdopodobnie od dawna stymulował pasję zarówno fanów filmów, jak i zagorzałych użytkowników Twittera. Jednak ten film oparty na tweetach wydaje się rozciągnięty, a także cienki jak papier. Scenarzysta/reżyser Bravo i współscenarzysta Jeremy O. Harris wykorzystują wiele pomysłowych upiększeń, aby stworzyć tę opowieść i wypróbować tę opowieść w terapii filmowej. Jednak film wydaje się równie długi, również po słabych 87 minutach. Jako ktoś, kto nie był zaznajomiony z tweetami przed obejrzeniem filmu, łatwo jest wiedzieć, dlaczego stały się wirusowe. Jak sama twierdzi Zola, opowieść jest „trochę kompletna, ale długa jak thriller”, ale być może właśnie wtedy, gdy jest napisana w tweetach, które wydają się nie mieć miejsca. Całkowicie można sobie wyobrazić, dlaczego narracyjne kino opowiadające tę historię z pewnością byłoby atrakcyjne; jednak historia wydaje się, że nadal należy do mniejszego wyświetlacza, niezależnie od tego, czy pojawi się na Twitterze, czy prawdopodobnie jako krótki film dokumentalny. https://vodfilmy.pl/gatunek/akcja/

Dogodnie jedną z najtrudniejszych części filmu jest jego wydajność – Keough i Paige są kosami jako Zola i Stefani, a obaj artyści właściwie przenoszą często niespokojne partnerstwo, które dzielą. Coleman Domingo jest zwykle świetny, a Derek Nicholasa Brauna najprawdopodobniej stanie się ulubieńcem rynku docelowego. Skuteczność wydaje się autentyczna, a także, że zestaw stara się utrzymać autentyczność opowieści, pomimo rozpoznania przez film przypuszczeń, jak wiele się wydarzyło.

Filmy nawiązujące do krótkich okresów zwykle mogą być doskonałe. Jednak film wydaje się długi, jeśli chodzi o Zolę, chociaż pojawia się po prostu poniżej 90 minut. Scenarzysta/reżyser Bravo i współscenarzysta Harris odkrywają, że początkowa opowieść jest intrygująca i stara się wyobrazić ją sobie za pomocą filmu i wyobraźni. Jednak wydaje się, że kilka scen wyczerpuje środowisko wykonawcze. Zola czuje się również rozciągnięta i rozszerzona jako pełna funkcja narracyjna. Szczerze mówiąc, dramat dokumentalny dotyczący tej opowieści (i tego, jak stała się popularna).

Niefortunna przeprowadzka (2016)

Niefortunna przeprowadzka to film z 2016 roku wyreżyserowany przez Deona Taylora i skomponowany przez Taylora i Nicole DeMasi. Ten film, który jest przeprosinami The Cleanup, jest w połowie przyzwoity z ulotnie świetnego pisania i raczej zabawnego Mike’a Eppsa, ale bardzo niewiele więcej sprawia, że ​​​​jest to filmowa praca. Supervisor Deon Taylor ma słabość do niskobudżetowego kręcenia filmów „Zrób to sam”, a sam film jest od czasu do czasu zabawny. Jednak Niefortunna przeprowadzka częściej wydaje się szalone, obraźliwe i źle skierowane niż doskonałe przeprosiny. Pomimo całej swojej beztroskiej głupoty i przyjemnych aktorów, Niefortunna przeprowadzka ma trudności z silnymi przeprosinami.

Aktorzy Niefortunna przeprowadzka sprawiają, że przeżywa on najtrudniejsze miejsca. Mike Epps oferuje typowo rozrywkową wydajność w roli głównej w filmie, nawet jeśli nie jest to naprawdę wystarczające, aby powstrzymać ruch. Lil Duval jest również dość zabawny jako Cronut. Ponadto wszyscy artyści na planie wydają się witać dowcip i głupotę, które wspomagają film.

Supervisor Deon Taylor ma kilka świetnych pomysłów na fałszowanie filmu takiego jak The Cleanup, a także głupia, a także lekka strategia filmu. Jednak to nie wystarczy, aby utrzymać 94-minutowy atrybut. Żarty z Niefortunna przeprowadzka zazwyczaj osiągają poziom, a także są szalone i generalnie obraźliwe, niezależnie od umiejętności, jaką przynosi obsada zestawu. Mimo to wystarczy stymulacja poniżej, która może trwać pół godziny. Jednak ten film był prawdopodobnie wskazywany jako ilustracja, a nie prawdziwy film fabularny. Kiedy dowcip i dowcipy trzymają się dobrze, Niefortunna przeprowadzka radzi sobie dobrze, albo też jest męczące.